Kalahari dreaming

In januari 2018 leerde ik Kobus en Hannecke kennen, een Afrikaans echtpaar met een geweldig stuk land midden in de Kalahari, een plaas. Ze runnen hier een kleine campsite en verhuren drie kamers. De plaas ligt echt in ‘the middle of nowhere’ en mede hierdoor is de farm volledig zelfvoorzienend.

‘Farm’ klinkt voor velen als een agrarisch bedrijf, in Zuid-Afrika is dit niet altijd het geval. Hannecke en Kobus bedrijven geen veeteelt of tuinbouw, op hun land dus geen koeien of schapen maar wildlife, verschillende antilopen, giraffen, reptielen en luipaarden. En op dat laatste zijn ze maar al te trots. Het is een ‘leopard friendly farm’ waar de aanwezige luipaarden nauwlettend gemonitord worden om een goed beeld van hun overleving en voortplanting te krijgen.

Swartberg

Het mooiste plekje op hun 10.000 hectare is zonder twijfel het Swartberg Viewpoint. Dit uitzichtpunt ligt op ongeveer drie kwartier offroad rijden van het woonhuis van het echtpaar en bevindt zich middenin een ultiem verlaten rotsmassief. Toen ik voor het eerst op deze machtige desolate plek was wist ik één ding zeker; hier wil ik een keer mijn tentje opslaan en de zon onder zien gaan én op zien komen, totaal afgesloten van de bewoonde wereld. Weer terug op de farm legde ik mijn wens voor aan Hannecke. ‘Dat heeft nog nooit iemand gedaan, maar jij mag dat! Wel uitkijken voor de luipaarden dan’, grapte ze met een licht serieuze toon.

Misschien hadden ze nooit gedacht dat ik een paar maanden later met mijn campinguitrusting bij ze aan zou kloppen, maar deze kans moest ik grijpen! Dus in april belde ik met Kobus of het aanbod nog geldig was. Een paar dagen later kwam ik samen met mijn reisgenoot aan op hun geweldige farm midden in de Kalahari. Een beetje verrast waren ze wel.

‘A lot of leopards’

We krijgen een walkietalkie mee van Hannecke voor het geval dat…. ‘Welk geval dat?’, vraag ik me hardop af en krijg als antwoord van een lachende Kobus: ‘You never know Thijs, it’s a lot of leopards over there’. Fijn! Maar de walkietalkie is er vooral voor als er iets mis gaat, we gaan tenslotte kamperen op een plek die volledig afgesloten is van de bewoonde wereld. Dus ook geen bereik met onze telefoons. We krijgen nog een soort van routekaart en wat zelfgemaakte aanmaakblokjes, theezakjes die maanden in benzine hebben geweekt, mee. ‘Good luck!’.

Met de door Kobus zelfgemaakte, bijna onleesbare kaart gaan we op pad. Belangrijkste aanwijzing, zorg dat je in de droog liggende rivier terechtkomt en volg deze het eerste half uur. Dan over een enorme glad geërodeerde rotspartij, twee wielen los van de grond, door richting de Swartberg die in de verte opdoemt. Onderweg zien we verschillende antilopen en iets wat op een katachtige lijkt. Het zou een luipaard kunnen zijn maar het kan ook zomaar een caracal zijn, een soort Afrikaanse lynx. Maar ogen op de ‘weg’ houden is in dit geval ook erg belangrijk. We schudden van links naar rechts en ik heb ondanks de vierwielaandrijving in lage gearing moeite om door het losse zand te komen. Het laatste stuk gaat recht omhoog, grote keien rollen naar beneden en de motor loeit, nog een kleine 200 meter tot het meest mooie uitzicht wat ik ooit gezien heb.

Bestemming bereikt

Eenmaal aangekomen op de top zet ik de wielen van de auto goed vast met rotsblokken. Hier slaan we ons kamp op, tent opzetten, stoelen richting het uitzicht en met een koud biertje genieten van dit moois. Wat heeft een mens dan toch weinig nodig. Links van ons ligt een diepe kloof van ongeveer 300 meter diep, onderin stroomt een riviertje. Aan de overkant van de kloof ligt Namibië. Ik maak met gevonden hout een vuurtje, het hout wat je hier vindt is Namibisch hardhout oftewel camel thorn wood, zwaar hout met een hoge dichtheid dat urenlang brandt en niet drijft. Perfect om een lange braai mee te houden.

Zonsondergang

Het vuurtje knispert fijn en het moment waar we voor gekomen zijn breekt aan. De zon zakt langzaam, gepaard met een fel en donker oranje gloed, achter het massief. Een gezicht dat ik mijn leven niet zal vergeten. Een pikzwart kleed wordt zo ver als we kunnen kijken over het gebied gelegd. Het vuurtje zorgt voor warmte, overdag was het 38 graden maar nu voelt het als een paar graden boven nul. Miljoenen sterren verschijnen en de Melkweg wordt met blauwpaars licht zichtbaar aan de hemel. Na een heerlijke maaltijd, gemaakt op het kampvuur realiseren we ons de verlatenheid en is elk onherkenbaar geluidje in gedachte een op ons afsluipend luipaard. We drinken nog een biertje en schijnen zo nu en dan met de zaklamp om ons heen om te checken of we geen ongewenst bezoek krijgen. Echt ontspannen is later het plassen en het tandenpoetsen met een zaklampje in de complete duisternis dan ook niet. We klimmen in de daktent, de stille, kille Kalahari valt in slaap, nou ja, wij in ieder geval wel.

Zonsopgang

De wekker maakt ons wakker voordat de zon opkomt. Van het dak af, het vuurtje even aanblazen en een keteltje water koken voor een kop koffie. Het is koud, de koffie verwarmt mijn handen en met de slaapzak om ons heen zoeken we een lekker zittende rots uit om de zon op te zien komen. We kijken over de kloof waar de lucht lichtoranje door de sluierbewolking kleurt. Dit zijn uitzichten die niet te omschrijven zijn, dat moet je echt met eigen ogen zien!

Op naar Namibië

Na een uur staat de zon een eind boven de kloof en is het tijd om terug te gaan. Een geweldige trip naar Namibië wacht op ons. Inpakken, opruimen en bergafwaarts, door de droge rivier, over de gladde rotsen terug naar Kobus en Hannecke. Ze staan voor hun huis al op ons te wachten nieuwsgierig naar onze ervaring, we zijn immers te enigen die ooit op de Swartberg overnacht hebben. We kletsen nog wat en moeten dan echt weer verder, 900 km dirt road wacht op ons. Kobus is altijd in voor een (lang) praatje over zijn eigen hemel op aarde, dit zorgt er ook voor dat je na een bezoek altijd te laat op je volgende adres aankomt. Dus of we het gaan halen om voor zonsondergang bij de volgende campsite in Namibië zullen zijn, betwijfelen we. Maar ach we hebben een huisje op het dak van de auto, dus wie doet je wat.

We zijn weer een geweldige ervaring rijker, op naar de volgende!